In de duisternis van het leven
is het dat ik me bevind
zonder er een zier om te geven
in de inktzwarte nacht
kijk ik naar de maan
die stiekem naar me lacht
soms wens ik dat de dood me kust
dan heb ik eindelijk
wat ik zo verlang, eeuwige rust
drukte in mijn hoofd
geen minuut is het stil
voor altijd van m'n rust beroofd
toch zal ik hier mee moeten leven
want door jou wil ik weer
om het leven kunnen geven
ik weet de weg is lang
en ik geef toe
de duisternis maakt me bang
maar ik wil het proberen voor jou
omdat ik wil dat je weet
dat ik zielsveel van je hou
voor T.