We zijn twee ongewone vrienden
Die kijken naar de zee
Die zwijgen van hetzelfde
We zijn eigenlijk hetzelfde
Maar toch is er nog niets gebeurd
En worden we telkens weer
Door het moment meegesleurd
Ik had alles willen houden hoe het was
En dat was dan ook alles wat ik probeerde
Van alle wegen die ik toen met jou kon bewandelen
Koos ik steeds weer de verkeerde
Je zei me laatst dat je er wel eens aan denkt
Ik denk er ook soms aan
Aan het samen zijn
Maar toch doen we er niets aan
Ik weet dat dit voor jou nieuw is
Maar omdat ik het al eerder heb gedaan
Dat wil niet zeggen dat het minder eng is
Want hier wen je nooit aan
We gaan steeds een stapje verder
En daarna weer een stapje terug
Ik wacht er rustig op
Want straks gaat het jou te vlug
Ik ben met jou zo voorzichtig
Want zoiets vindt je niet zo snel
Misschien gaan we nooit verder
Maar dat hoop ik stiekem wel
Het wordt eigenlijk tijd
Dat er gepraat wordt
Tussen jou en mij
Het wordt tijd
Dat het wordt uitgesproken
Voor altijd
Want ik ben bang dat je vergeet
Wat er tussen ons in gebeurd
De laatste tijd
Want voordat je het weet
Lopen we elkaar voorbij
En daar wil ik niet aan
Dit mogen we niet zomaar voorbij laten gaan
Met jou is alles zo vertrouwd
Met jou is alles zo verward