Ik zag je liggen langs het fietspad,
angstig, moe, tussen de bomen,
ik dacht eerst nog ‘hé wat is dat’,
in mijn fietstas heb ik je meegenomen.
Je sliep een nachtje in de kamer van mij,
je rustte uit en kon weer op je pootjes staan,
ik dacht ik laat hem maar weer vrij,
je wilde niet meer weggaan.
Dus ben je nog een nacht bij mij gebleven,
je vond het wel fijn allemaal,
ik heb je telkens eten gegeven,
maar nog steeds had je dezelfde kwaal.
Wanneer ik je buiten weer liet gaan,
je vrijliet bij ons voor, in het land,
kwam je weer bij onze achterdeur te staan,
je werd zowaar mn vaste klant.
Nu komen ze je morgen halen,
ik zal je wel nooit meer zien,
dat is wel een beetje balen,
maar het is zo beter misschien.
Het ga je goed lieve meid,
straks ben je weer een vogel o zo vrij,
maar raak je de weg nog eens kwijt,
kom dan nog een keertje langs bij mij!
Dit gedichtje gaat over de duif die ik een paar dagen geleden gevonden heb, het is tegelijk mn eerste gedichtje op deze gedichtensite!!