De veulens staan nog steeds te trappelen
en de wind proeft nog altijd
van de hoeve, zoals ze klappertandt in de sneeuw.
We wijzen naar een schaduw
die ons probeert in te halen, alleen zijn
we sneller, springen naar de overkant. De nacht
is hier dag en de sterren spiegelen
aan de zon. Onder de grote eik
krimpt een bankje in de kou.
Ganzen blijven trekken, we staren
de lucht is strakblauw en verbazen ons
over de sterk gekante wolken.
Wat kleuren vertellen weten we allang:
het jaar kent vele tijden.
Gelukkig zijn we op tijd
om dat te zien.
Lia : | Zaterdag, maart 19, 2005 09:41 |
sterk poëtisch.. graag gelezen... fijne dag, Lia |
|
sunset: | Zaterdag, maart 19, 2005 07:44 |
Prachtig poëzie van jou weer (zoals meestal). Heel graag gelezen. Liefs / sunset |
|
hiljaa: | Zaterdag, maart 19, 2005 07:12 |
zeer poëtisch! knufliefs--hiljaa-- |
|
H.J.: | Zaterdag, maart 19, 2005 05:33 |
Wat moet ik hier nou mee. haha nee serieus. Ik heb het gelezen en herlezen en herlezen, en vind het prachtig qua woordkeus maar ik snap er geen barst van. Of ben ik niet op tijd en te dom om dat te zien. Help H.J. |
|
DrieGeetjes: | Zaterdag, maart 19, 2005 01:24 |
PeterdB: | Zaterdag, maart 19, 2005 00:39 |
Mooi Edwin! | |
Irdana: | Zaterdag, maart 19, 2005 00:36 |
mooi verwoord gedicht met inhoud van natuur. graag gelezen met nachtgroet Irdana |
|
Fri..: | Zaterdag, maart 19, 2005 00:32 |
Mooi mooi:) weer met graagte gelezen Liefs, Frida |
|
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 19 maart 2005 | ||
Thema's: |