Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
nooit meer zwerven
de boodschap die mij niets te melden had
over 't meisje dat ik niks te bieden had
de vriend die mij niet vertellen kon
waarom ik haar verlaten had
de wind die altijd in mijn rug blies
de weg die nooit eens doodliep
zij die nooit bezwaren had
als het me ergens anders bracht
en ik keer terug op mijn stappen
het hoofd vooruit tegen de wind
'k verlaat al mijn vriendinnen
vriendinnen voor één nacht
het landschap dat hertekend is
het bos dat niet meer bestaat
de haartjes op haar schouders
het lijkt nu zo volmaakt
en ik keer terug op mijn stappen
het hoofd vooruit tegen de wind
Reacties op dit gedicht
durango vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
lost_paradise
:
Vrijdag, maart 18, 2005 15:32
Wauw! Echt Prachtig geschreven! Ik benijd jou.
Over dit gedicht
Auteur:
durango
Gecontroleerd door:
~Marina~
Gepubliceerd op:
18 maart 2005
Thema's:
[Bedrog]
[Liefde]