Het is toch niet anders
de klok tikt het zelfde ritme
een spel der natuur
dat strand en zee met elkaar versmolt
Ze streken neer op stranden
de vogels die zochten naar voedsel en diens meer
de zee ontvouwde de papiertjes
die langzaam naar het midden dreven
We herkenden haar schoonheid
een schildering op een linnendoek
met lichte kleuren gevangen
voor een opengaande deur
Ze vervloog met de jaren de jeugd
een bootje dobbelend op een kalme zee
nimmer was haar stem beter te horen
Toen ze stierf
in het ritme van
een alledaagse dag
Fri..: | Dinsdag, maart 15, 2005 11:39 |
een prachtig gedicht Liefs |
|
Psych: | Dinsdag, maart 15, 2005 11:06 |
heel mooi gedicht,,,gr,,,elze,,, | |
sunset: | Dinsdag, maart 15, 2005 09:04 |
Mooi poëtisch. Liefs / sunset |
|
de nifter: | Dinsdag, maart 15, 2005 08:13 |
lijkt me nog best een acceptabele dood | |
Rien de Heer: | Dinsdag, maart 15, 2005 00:31 |
Een prachtig ritme der tijd..knap geschreven. Groetjes, Rien. |
|
maria : | Dinsdag, maart 15, 2005 00:23 |
zo mooi..... liefs, maria |
|
Raira : | Dinsdag, maart 15, 2005 00:22 |
en je doet het toch maar weer ja een prachtig gedicht hier neerzeten liefs en trusten Raira |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: jo | ||
Gepubliceerd op: 15 maart 2005 | ||
Thema's: |