Bij het vallen van de avond
Verlangens, pril en ongerept
kleuren dageraad bij ’t krieken,
verdrijven slapeloze nachten
tot het ochtendgloren ontwaakt
hartstocht overweldigend gevoel
vol liefde en onbekende zekerheid
breekt dagen tot in volle lengte
reikend naar warmend avondrood
bij het vallen van de avond
komen vuur en passie tot elkander
zich voorbereidend op de nacht
die in jouw armen slapeloos zal zijn
vervlogen is echter dit verlangen
liefdesvuur werd niet ontstoken
bij het vallen van de avond
bleef ’t donker, heel angstvallig
onze nachten kwamen niet meer
Jan van Dord: | Vrijdag, maart 11, 2005 21:53 |
Een mooi gedicht Rien! jan |
|
sunset: | Vrijdag, maart 11, 2005 19:13 |
Wohw! Voelbaar. Mooi. Liefs / sunset |
|
m@rcel: | Vrijdag, maart 11, 2005 18:49 |
Heel mooi verwoord Rien Gr. m@rcel |
|
Irdana: | Vrijdag, maart 11, 2005 14:52 |
mooi verwoord gedicht jammer dat het door droefheid wordt over spoelt met groet Irdana | |
Raira (Ria): | Vrijdag, maart 11, 2005 10:49 |
Deze titel heeft je wel heel intens naar gevoelens terug geleidt echt heel erg mooi verwoord hoewel de triestheid mij stil maakt liefs Ria |
|
Vervelende meid: | Vrijdag, maart 11, 2005 09:21 |
Prachtig | |
remie: | Vrijdag, maart 11, 2005 07:38 |
verdrietig maar schitterend geschreven... Liefs Remie | |
Lia : | Vrijdag, maart 11, 2005 06:41 |
in triest beschreven... liefs, Lia |
|
Annemieke van der Ven: | Vrijdag, maart 11, 2005 06:04 |
Gevoelig mooi... Liefs Annemieke |
|
Auteur: Rien de Heer | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 11 maart 2005 | ||
Thema's: |