Op het rand van het bed
zocht ik naar je aanwezigheid
met handen strelend over kussen
dat eens werd bewoond door jou
Het geklepper van het raam
verstoorde de stilte bij het kijken naar de sterren
ze hadden wel wat van je weg
jij raaf met je inktzwarte veren
Met je verenpracht lokte je al
dat wat je kon begeren
dansten om de zon
dat door een wolk werd bedekt
De velden waar we eens samen waren
verdorde in het zonnespel
het zuchtje wind dat langs het lichaam streek
is mij altijd bij gebleven
Jij raaf met je inktzwarte veren
hiljaa: | Maandag, maart 07, 2005 16:52 |
zeer mooi gevoelig geschreven knufliefs-hiljaa- |
|
Martine Gieze: | Maandag, maart 07, 2005 07:57 |
wat wondermooi verwoord! heerlijk om te lezen...zo zacht/sierlijk/lieflijk...mooi!! liefs,Mart |
|
Psych: | Maandag, maart 07, 2005 07:55 |
prachtig,,,gr,,,elze,,, | |
Kuijlemans F.: | Maandag, maart 07, 2005 02:20 |
Gouden teksten uit inktzwarte veren.. Mooi neergeschreven dit relaas, u voert me mee naar een verdord veldje vol gestorven zonnenlicht, mijn dank als lof F. |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 07 maart 2005 | ||
Thema's: |