het lichaam is bedolven met tranen van bloed
de geuren van angst verspreidt zich in wind
op een afstand liggen leeuwen toe te kijken
wachtend op een zwak moment van mijn alertheid
om mij aan de verwondingen te laten bezwijken
in bomen zitten aasgieren te loeren
kijkend naar wat ik in het leven heb bereikt
ze willen mijn herinneringen voorgoed ontnemen
waardoor ik in eenzaamheid moet sterven
zonder dat er iemand is die naar mij omkijkt
H.J.: | Zondag, maart 06, 2005 22:46 |
Wie is de leeuw , en waar zijn de gieren. Wurg ze. het kan. H.J. |
|
black cat: | Zondag, maart 06, 2005 12:21 |
prachtig geschreven. Fictie paste er niet meer bij. Liefs dieuwy |
|
Milyamy: | Zondag, maart 06, 2005 10:55 |
hij is mooi bert. echt ben er stil van liefs en xxx glitter |
|
hiljaa: | Zondag, maart 06, 2005 10:45 |
prachtig donker gedicht knufliefs--hiljaa-- |
|
fox_bert: | Zondag, maart 06, 2005 10:43 |
hmmm is fictie ;-) ik wil niet altijd fictie neerzetten als thema, | |
Yara Schmid: | Zondag, maart 06, 2005 10:27 |
ahum?! niemand naar je omkijken? ben je blind? ;) liefs yara |
|
druppeltje: | Zondag, maart 06, 2005 10:17 |
heel erg mooi gedichtje maar blijven vechtten he! liefs drup |
|
Lia : | Zondag, maart 06, 2005 10:16 |
ok ok... ik hou me in.. ;-).. inhoudelijk goed.. grinn... knuf, en hou je taai | |
Just_Robin: | Zondag, maart 06, 2005 10:06 |
Erg diep gedichtje maar wel heel mooi... Liefs, Robin |
|