Voor jou ben ik niks waard
Voor jou ben ik ‘maar’…
Door jou, dat ik mezelf zo haat?
Door jou, voel ik me zo raar
Al mijn hele leven denk je mij te kennen
Maar integendeel..
Ik was het, aan wie je zo moest wennen
Ik maakte verschil
Alle aandacht eis je liever zelf op
Maar t werd verdeeld, over jou en mij
En nog steeds dringt het niet door in die kop
Dat je in een huis leeft, niet met jezelf, maar wij!
Ik kan er ook niks aan doen dat je mij als een bedreiging ziet
Denk je dat ik zo blij ben, zoals jij tegen mij doet
Jij hebt ook een aandeel in mijn verdriet
Want als zusje doe ik voor jou niks goed
En alles wegschrijven in een gedicht
Het is geen oplossing ik weet het
Maar dat is waar ik m’n ogen op richt
Beter dan dat ik constant op jou let!
Ik wil me er van afsluiten, aan mezelf heb ik al meer dan genoeg
Probeer me sterk te houden, doen alsof het me niks kan schelen
Alsof ik alles van me af kan laten glijden, het verdriet dat ik droeg
Ik had zo graag meer gezelligheid met jou willen delen..