Wanneer het laatste geluid is verstomd
Alle lichten zijn gedoofd
De deuren zijn dichtgeslagen
En de monden zijn gesnoerd
Daar waar het alleenzijn zelfs alleen is
En er niets anders bloot komt te liggen
Dan tere huid, en ook, het hart
Is het daar waar jouw waarheid
Zich een weg baant naar buiten
En schreeuwt, toch binnenin
Te confronterend met wat het voelt?
Misschien
Maar het is zeker het moment
Waarop mijn hart machteloos toeziet
Naar de grote zware gesloten deur
Waarachter het jouwe verborgen zit
Waar onverschilligheid jou de hand reikt,
Schenkt verdriet me haar leven
En worden twee wegen geboren
Waar loslaten zo moeilijk is