Vervlogen levenslucht
zachtjes
valt een eenzame traan
langs het gezicht naar beneden
om te eindigen
in een zee van treurnis
een oceaan
vol met tranen
waarin het gelaat vervormd
als ik naar de spiegeling
van mijn gezicht kijk
een splitsing
tussen gemoed en besef
zorgen dat een kreet
uit het niets
De weide wereld in vliegt
ontredderd
kijk ik naar boven
en lonk naar sterren
die getuigen zijn
van mijn laatste levenslucht
in totale verlatenheid
ben ik heen gegaan
om mijn eervolle rust
met pure liefde
te onthalen
Fri..: | Dinsdag, maart 01, 2005 21:22 |
prachtig dit.. Liefs |
|
Fortune: | Dinsdag, maart 01, 2005 16:54 |
een mooi gedicht vol gevoel.. liefs, Samantha |
|
ana (stacia): | Dinsdag, maart 01, 2005 16:01 |
Wacht je nog even met eervol rusten ? Please ? kus ! ana |
|
Martine Gieze: | Dinsdag, maart 01, 2005 15:11 |
poehee...zeer indrukwekkend/mooi verwoord!! liefs,Mart |
|
Bieke: | Dinsdag, maart 01, 2005 14:41 |
Nou deze lees ik nogmaals en nogmaals is prachtig bertje Liefs Bieke, |
|
Yara Schmid: | Dinsdag, maart 01, 2005 13:52 |
heel mooi gedicht, NOG mooier dan de gedichtjes met anderen... o jah, ik had van marjolein gehoord dat je oom wordt? GEFELICITEERD :) liefs yara |
|
sunset: | Dinsdag, maart 01, 2005 09:03 |
Wohw! Schitterend gedicht. Liefs / sunset |
|
hiljaa: | Dinsdag, maart 01, 2005 08:03 |
een oceaan van mooie droeve woorden! knufliefs--hiljaa-- |
|
Irdana: | Dinsdag, maart 01, 2005 00:38 |
mooi verwoord gedicht waar droefheid des levens de over hand heeft met liefs en een fijne onspannen nachtrust met troost knuffel Irdana |
|
maria : | Dinsdag, maart 01, 2005 00:21 |
wordt hier heel stil van..... liefs, maria |
|
Rian: | Dinsdag, maart 01, 2005 00:16 |
Triest..maar met heel veel gevoel neergezet..knuffie | |
Auteur: Bert Vos | ||
Gecontroleerd door: fox_bert | ||
Gepubliceerd op: 01 maart 2005 | ||
Thema's: |