Hoe kan ik dit het beste zeggen.
Ik wil mijn eigen leven leiden,
Niets meer met jouw overleggen.
Met mijn eigen problemen strijden.
Het kan me niets meer schelen,
Hoe jij over mij denkt.
Ik kan mijn eigen leven delen..
Met iemand die het mij wel schenkt.
Ik kan niet meer leven
Leven met dit gevoel.
Het is moeilijk om iets voor jou te geven
Alles wat er is gebeurd.. je weet wat ik bedoel.
Ik ben je kind.. jouw vlees en bloed…
Je wilde niets van mij weten
Na zoveel jaar, vind ik het nu wel goed.
Ik kan je direct en onmiddellijk vergeten…
Maar Telkens als ik je weer zie lopen
Steeds krijg ik weer een klap…
Maar om je terug te krijgen blijf ik niet meer hopen..
Ik zeg nu voor altijd en voorgoed.. dag pap!