Inmiddels een jaar later
droom ik nog dagelijks even weg
verdriet en verlangen strijden om voorrang
de onzekerheid is gebleven
Soms neem ik in gedachte afscheid van je
wil niet meer dromen over toen
bouw een muurtje om me te beschermen
en hoop dat je het zult laten staan
Een telefoontje is al genoeg
om het muurtje neer te halen
je warme stem raakt mijn onbeschermde hart
en het muurtje is plotseling verdwenen
Steeds maar weer verlang ik naar je lieve gezicht
je ogen kijken dwars door me heen
ik wil er voor je zijn als je me nodig hebt
maar weet niet wanneer dat moment er is
Ik heb me voorgenomen
je niet in de steek te laten
ik weet dat je het moeilijk hebt
en mij nodig hebt om even op te warmen
Je eenzaamheid overspoelt me als een huizenhoge golf
ik moet wel voor je zorgen
maar als ik jou nodig heb
weet ik niet hoe ik je bereiken moet
Ook ik nam afscheid van onze vertrouwde werkplek
maar jij was er niet om mij te steunen
natuurlijk belde je op om er toch even voor me te zijn
maar voor mij was het niet genoeg
Het verdriet om wat er niet zal zijn
is nogsteeds volop aanwezig
ik wen er maar aan
en besef dat ik niet van je los kan komen