Nog niet gevallen,
al vergaan,
tranen die als dauw
op je wangen liggen.
geef me vleugels,
en laten we dan samen
een beter leven tegemoet gaan.
geloof je nog,
of hebben de doornen
je hart doorboord?
de sterkste rozen,
overleven de winter wel.
Bang om je pijn te doen,
je bent me te veel waard.
Een engel,
die ooit besloot,
mij in haar armen te nemen,
een troost te zijn.
geen woorden,
die mijn dankbaarheid kunnen
vertellen.
geen woorden,
die mijn verdriet,
kunnen beschrijven.
ik kus de tranen weg,
die ik veroozaakte,
waarom ben ik gegaan?
ik heb je in de steek gelaten,
dat is wat ik heb gedaan.
nu zie ik ,
de werkelijke pijn,
het verdriet.
blijf daar ,
lieve engel,
en kom me niet achterna.