Noem me een verrader, noem me hypocriet
ik spreek je niet tegen wanneer je van boven op me neerziet
M'n woorden zijn allang zo vaak mn daden niet meer
mn handelingen stromen niet met waarvoor ik hoor te leven
Ik schaam me als ik voor je sta en maak mezelf af
en drie dagen later ben ik alles weer vergeten
Ik kan niet leven met één voet op de grond
waarom moet ik dat mezelf steeds opnieuw bewijzen
Neem mn schuld weer weg, maar laat me niet vergeten
geen mens kan twee goden prijzen
Loze beloftes wil ik niet meer maken
ik kan niet langer denken en vertrouwen als een kind
Te vaak te groot geweest, te vaak gezegd 'dat kan ik zelf wel'
Waarom is het zo vaak de wereldse schatkamer die wint
Alles wat rijk zou moeten zijn, voelt vaak als verlies
hoe kan het dat ik me gevangen voel terwijl ik de grootste vrijheid geniet
Heen en weer geslingerd tussen plichtsbesef en schuldgevoel
Een mens die door de leer De God niet meer ziet