Zo ziek, zoveel pijn, zo hopeloos verslagen
Wachtend op je laatste dagen
Eigenlijk totaal verrast, het is zomaar gekomen
Als het aan jou lag had je nog jaren genomen
Je eindeloze lach, de altijd bescheidenheid
Je positieve instelling van tijd tot tijd
Altijd zo dapper, en toch nog zo klein
Niemand kon zich voorstellen hoe het zonder jou zou zijn
Het altijd blije meisje, het zonnetje thuis
Nu, doodziek, getroffen door leukemie, in het ziekenhuis
Bittere tranen van pijn, glijdent over je gezicht,
Spierwit koppie, doodziek in een bed, onder het ziekenhuislicht
Waardering voor jou, klein meisje van acht
een getroffen leukemie patientje, dat nog altijd positief
dacht
Nooit zou ik het vergeten, je positieve lach,
je opgetrokken lippen, tot de laatste dag!
Dit is voor mijn lieve, lieve vriendinnetje die het vroeger heeft moeten opgeven.
de strijd tegen haar ziekte werd te veel...