Ik droom mijzelf
In een wereld van lichtblauwe
Stralen, die zachtjes
Mijn tranen
Verdrijven
Stilletjes waait de wind
Mijn gevoel weg
Neemt alles mee
En ik blij achter
In vergetelheid
Ik wilde zo graag
Wat ik niet kon
En geloofde
In alles
Maar niet alles kan
Het leek net alsof
Ik op een berg stond, zei
Geloof je niet dat
Ik kan vliegen
Kijk
Maar dromen vielen stuk
En ik bleek toch
Prooi van de zwaartekracht
Eigenwijs als ik was
Viel ik weer
Het spijt me
Dat jij de dupe werd
Van mijn koppigheid
Maar ik heb mijzelf
Nu toch te vaak
Aan dezelfde steen gestoten…
energygirl: | Vrijdag, januari 21, 2005 13:05 |
je hoofd stoten aan die een of meerdere stenen.. is niet altijd prettig maar hoe dan ook die laatste keer is het de keer dat je er van leren kan. zo herken ik het ook bij mezelf liefs energygirl |
|
sunset: | Vrijdag, januari 21, 2005 12:41 |
Toch komen dromen uit. Als jezelf er maar in blijft geloven. Ook al stoot je je ontelbare malen aan dezelfde steen. erkenbare verwoording. Liefs / sunset |
|
Auteur: ike | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 21 januari 2005 | ||
Thema's: |