Jouw handen,
liggen gevoelloos op mijn schouders
Jouw ogen,
stil in een pijnlijke blik
Jouw lippen,
zijn woordloos blijven hangen
in de trek van je gezicht
Het voelt als een gedicht,
dat niet uitgesproken wordt
Het lijkt op een lied,
dat niet gezongen wordt
Het is een pijn
die stilstaat
Je staat op
loopt langzaam naar de deur
Pakt de klink vast,
kijkt nog even om
De deur gaat open
Je hebt tranen in je ogen
nog even hier
dan ben je weg
Het voelt als een gedicht,
dat niet uitgesproken wordt
Het lijkt op een lied,
dat niet gezongen wordt
Het is een pijn
die stilstaat
waarom ben je gegaan
ging je bij mij vandaan
heb je me laten staan
voor altijd
met lege handen