weet je nog wel
toen je zei
alles komt ooit goed
en je glimlachte veelbelovend naar mij,
en 't krakkemikkig tafeltje
waaraan we uren
keuvelend zaten te praten
wikkelde genietend op zijn pikkels,
we wisten al d'antwoorden
maar aan lastige vragen,
daar durfden w'ons niet aan wagen,
de woorden borrelden als fris water
naar boven uit romantische bronnen,
liefdesboodschappen in rijm en satijn,
weet je nog wel toen 'k zei
heb altijd opnieuw moed,
vergiet geen tranen
om dromen en wanen,
waarom dan nog treuren
om verlangens, kansen en wensen
voor deze harde wereld
zijn we toch niet geschapen,
alles wat je deed was goed,
jezelf weggeven doet altijd zo'n pijn
maar 't is niet verloren
net zoals 't dagelijks ochtendgloren,
't verandert alleen van vorm of gedaante
tot plots 't geluk voor je deur komt staan.