Bedrogen door het leven
Zo moe,
Ik wil voor eeuwig slapen
Doodmoe
Ik kan het niet verdragen
Nog langer te moeten denken
En mezelf te vragen
Doe ik het wel goed?
Kan ik mezelf vertrouwen?
Gaat het wel zoals het moet?
Het antwoord ligt achter die muur
Die muur die nooit zal breken
Soms kom ik er bijna doorheen
Maar blijf uiteindelijk toch wel steken
Want muren zijn onverwoestbaar
Als ze niet bestaan
En hoe lang ik er ook tegen aan beuk
Hij zal toch nooit vergaan
Liefde is alleen een naam
Die ons tevreden houdt
Zou het eigelijk wel bestaan,
Of is het een grote fout?
Mensen verzinnen dingen
Om gelukkig te zijn
De waarheid kunnen ze niet verdragen
En dat doet me pijn
Want is jezelf zijn niet belangrijk?
Draait het daar niet allemaal om?
Maar als je echt jezelf bent
Ben je in de meeste ogen stom
Leuk gevonden worden
Is gewoon een must
Een nooit eindigend spel
Zonder enige rust
Want dat is het leven
Maar is dat het eigelijk wel?
We kunnen als we willen
Best een eind maken aan het spel
Het leven is een leugen
Een leugen van verdriet
Maar het zal nog lang duren
Voor dat iedereen dat ziet