je gezicht is bedekt met verdriet
in je tranen reflecteert
mijn aandeel
in je pijn
ik heb je huilen geleerd
en zou meteen de oorzaak
zijn
jij leerde me liefde
zoals die beschreven en verfilmd is
alleen is die van jou echter
eerlijker
je gezicht is bedekt met verwarring
in je ogen zie ik jou
met je handen in de lucht, van:
‘wat wil je nou?
zie je dan niet dat ik…
van je hou?’
ik zie het
en voel het
ben overdonderd
mijn bloempje bloeide
toen het door de hitte bijna verschroeide
door het water van jòuw liefde
- dankbaarheid
maar in een andere vorm gegoten
dan jij verlangde
verdiende
het spijt me dat dit bloempje
zo nodig op zichzelf wil staan
bang is voor het zout van je tranen
bang om er zelf aan onder door te gaan
vergeef me
onbegrip en afwijzing
vergeef me