Ik ben altijd het buitenbeentje.
De mensen om me heen kijken me altijd zo erg aan.
Ik begin mezelf van alles af te vragen.
Ik heb toch helemaal niets gedaan?
Ze denken dat ik niets zie,
maar ik weet dat ze naar me kijken.
Je ziet ze overal,
maar ik wil ze eigenlijk gewoon ontwijken.
Door mensen op school,in de klas,
ik word eigenlijk door iedereen gepest.
Maar niemand trekt er zich iets van aan.
Ik word nog steeds gezien als "niets" door de rest.
Ik vind het heel erg,
ik heb geen vrienden die om me geven.
Ik huil vaak en denk bij mezelf;
wat is eigenlijk nog het nut van mijn leven?
Ik heb het echt gehad.
Misschien kan ik beter gaan,
weg van deze wereld,
dan kijken die mensen me ook niet meer aan.