Zoveel onrechte opmerkingen
De woorden zelf niet meer zien
Denkend dat ze het niet zo bedoelen
Dat het niet is, wat ik verdien
Een blik op de toekomst
Gelukkig weet ik dat nu nog niet
Ik zou het niet aankunnen
Met al dat verdriet in het verschiet
Steeds maar weer woorden
Waarom blijft dit doorgaan?
Ik moet zijn zoals anderen
En met beide voeten, op de grond blijven staan
Een gevoel van verdriet
Wat ze nooit zullen weten
Het zal als altijd zijn
Dat ze mij gewoon vergeten