Waar de gezichten lachen
En de ogen stralen
Durf ik niet te tonen
Dat mijn mondhoek wil dalen
Ben de minnaar van het verborgen gevoel,
Dook in een waas van lege vreugde
Verborgen in sfeer zonder inhoud
Maskers die ons ware gezicht fortificeren
Een kwaliteit van de mens die ik weiger te waarderen
Oh, Minnaar van het verborgen gevoel,
Met bergen van ongeuite emotie
Opgehoopt om in te verzuipen
In een zoektocht naar genegenheid
Laat de verf van je gezicht druipen
UIT je gedachten,
het kan verzachten..