Schoonheid, mooi en lelijk, vervolg
Sprookje *vervolg
6
Maar de Koning voelde zich
gelukkig met haar, en zij met hem.
Ze was zo lief, vond de koning,
en schateren van het lachen kon.
Was altijd blij, kon zo zalig kussen.
Had een prachtige lieve stem.
Had haar eigen lekker geurtje,
en niet eens uit een flacon.
7
Maar hij zou zo graag, haar schoonheid,
dat mooie willen bewonderen.
Hoe zou de schoonheid er uit zien?
Nee, dat wilden zijn vrienden niet vertellen.
De Koning werd elke morgen treuriger.
En op een dag, het begon te donderen
liep hij bedroefd de straat op, met
zijn lakeien als metgezellen.
8
Een losse stoeptegel zag de koning
natuurlijk niet, en viel in een gat.
Het gat was diep. De koning stond
ook nog in het water en bloedde.
Gelukkig was het water helder.
Haal me eruit riep de Koning mat.
Maar plots hoorden de bedienden
gelach in de diepte, en geen woedde.
9
De Koning had zijn gezicht
schoongespoeld met dat water.
Een Wonder….hij keek nu als elk ander, zo
glashelder. Wist niet wat hem overkwam
Met een lang touw werd de koning
omhoog gehesen met zijn geschater,
en rende als de bliksem naar zijn
paleis, naar zijn liefde, zijn Madam.
10
Waarom rennen, dacht de Koning.
Ik wil onderweg alle dingen zien.
Hij zag het mooie blauw van de hemel,
de zon, het groen van de bomen.
De bergen, de sneeuw. Hij was wel een
dag onderweg, en zijn mond viel
telkens open van verbazing. Begon een
lied te zingen: dit is meer dan dromen.
Wordt vervolgd
willem
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 24 december 2004 | ||
Thema's: |