Kahlil Gibran ´maar de dag zal komen dat je stenen en sterren verzamelen zult, zoals een kind de lelietjes in het dal plukt.. en dan zul je weten´
Zo ik mij aan een hardheid laaf
Rotsen ontstijg en woede tem
Een afscheid zie, voor hem alleen
Ben ik de slaaf van altruïsme
Het baat mij niets om te ontzien
Noch woede vochtig vrij te laten
Jongen verlaten werd als man
Laat Almoestafa tot mij praten
Gesluierde weerspiegeling
Van waar wij allen willen zijn
Woestijn van bloemen in een ijzig weten
Het hart wanhopig klemt in ribben
Geef mij de wapens te vergeten
Breng zijn wijsheid terug naar toen
Wij allen nog de trots bezaten
Voor jouw Liefde, slechts, een moord te doen