Verloren, aan? fenomeen niet onbekend,verwante aan mij,
Gezien wat is geweest, wereld, verstikt om wat ik zei…
Verlangen blijft een must, weet, denk en haat de ironie,
Een woord teveel om wat ik droom, hetgeen wat ik nog enkel zie.
Sta te dicht, Stil me dan koelbloedig, dan verdwijn en eind,
“ tDuurt niet eeuwig” zeiden ze, een glimlach die dan plots verschijnt.
Klaag niet, over wat ik nooit gegeven heb, je hebt het ergste niet gekregen,
Wees blij met je onwetendheid, gedachten, ’t blijft verzwegen.
Laat mij gewoon maar verder dromen, in een wereld gecreëerd,
Laat me alleen, zo heb ik fantasie en dood de tijd dat nog resteert.
Realiteit,geen zinnig iets dat leeft, nut, haar belang ook al niet besproken,
Het is maar leven, niets interessant, dan maar met ultieme wens gebroken.