Ik heb er lang over gedacht
maar het antwoord niet gevonden
ik snap het nog altijd niet,
lijden opent alle monden
zij die spreken zijn niet stil
maar ik wil de stillen horen
omdat de dood en hun verdriet
hun nooit mogen kunnen bekoren
voor op de barricades spreek ik
ik zoek en probeer te vinden
de mensen die voor mij vluchten
wil ik aan het leven gaan binden
maar ze laten zich niet meer vinden
en ik blijf achter met bebloede handen
en nu komt pas de conclusie in me omhoog
het leven verbrak voor me alle banden
de touwen zijn doorgesneden,
en nu laat ik me gewoon vallen
Liefde zal me niet meer vangen
eens kijken waar ik tegenaan zal knallen
Ik hoop op de zeis, de kogel is wreed
vergif is voor ongedierte, het taboe.
Maar heej, daar pas ik ook in,
vind je het erg als ik het zo doe?