mijn voeten lopen wat te dwalen
op dit tapijt van zuiver blauw
herinner me nog de verhalen
dat iemand dit al eens had gedaan
ik wandel zonder te verdwalen
want zonder wegen, zonder doel
valt het verkeerde pad niet te kiezen
enkel gekozen voor gevoel
weidse leegheid van de zee
weerspiegeld in mijn geest
grauwheid van de luchten
verkleuren mijn gedachten
probeer stormen te stillen
en golven te leiden
om mijn innerlijk
te kunnen verblijden
om de weg terug te vinden
naar de werkelijke realiteit
om daar te kunnen leven met
een lach, inzicht en onderscheid
wijnand.: | Donderdag, december 09, 2004 21:14 |
prachtig | |
will hanssen: | Donderdag, december 09, 2004 12:39 |
Prachtig dit gedicht André! ik heb het met heel veel plezier gelezen! Liefs, Will |
|
remie: | Donderdag, december 09, 2004 12:29 |
Mijn motto ga je mee verdwalen ik weet de weg, gaat hier de mist in heerlijk gedicht Liefs remie | |
Raira: | Donderdag, december 09, 2004 12:04 |
Helemaal prachtig... echt met bewondering gelezen liefs Raira |
|
Irdana: | Donderdag, december 09, 2004 11:41 |
een prachtig mooi verwoord gedicht* graag gelezen* met groetjes Irdana | |
Esther Sharita: | Donderdag, december 09, 2004 08:58 |
Erg mooi gedicht! Liefs Esther Sharita (ik heb het super druk) |
|
Auteur: winterklaas | ||
Gecontroleerd door: Suus | ||
Gepubliceerd op: 09 december 2004 | ||
Thema's: |