pijn in dit leven
zo hulpeloos als we erin staan
zovelen met zwarte gedachten
nu raakt alles
4 is teveel
nu toch
wil er voor hen zijn
wil ze niet kwijt
heb ze zo graag
iedereen is anders
maar iedereen is uniek
op zijn eigen marier
waar ben je
het is zo stil
trein komt in de verte
aangestormd
nee
niet opnieuw
gewoon
kweet al wat het is
maar jullie laat ik niet los
hoop dat jullie me ook niet achterlaten
nu is er stilte
maar dan is er leegte
en een gat
waar in dan ook tracht in te vallen