mamsje is bang
mamsje is gewond
maar toch
dat ze voor mijn deur stond
normalerwijze
als ze er is
voel ik intense blijdschap
even geen gemis
maar vandaag
was mijn gevoel onbeschrijfelijk
voelde me verantwoordelijk voor haar
dit was zo pijnlijk
mijn moeder te zien
bittere pijn in haar gezicht
door haar kleinkinderen
haar gevoel even verlicht
de hele dag
dat ze er was
pijn, angst, valse hoop
wat ik uit haar ogen las
mamsje is bang
bang dat mij iets overkomen gaat
mamsje is bang
dat de agressie op mij toeslaat
ik ben bang
bang dat zij het niet redden gaat
dat het teveel voor d'r wordt
zo labiel in haar leventje staat
als mij iets overkomt
trekt zij dat niet
dan gaat mijn eigen mamsje
kapot van verdriet
mijn hoofd kraakt
kraakt door gedachten
hoe ik mijn moeders
pijn kan verzachten......
ik geef niet op
ooit er komt een dag
dat haar bitterende pijn
weg is in ruil voor haar lach
hoe?
geen idee
maar moed veliezen
n e e
6 december 2004
Peter van der Linden: | Maandag, december 06, 2004 21:41 |
Prachtig gedicht. En blijven vechten. De aanhouder wint. En degenen die zullen winnen zijn je kinderen, je moeder en jij. We blijven je steunen, al is het maar met goede raad. Liefs, Peter. |
|
sunset: | Maandag, december 06, 2004 09:02 |
Dit is zo in en in triest en o zo droevig. Liefs (en mijn genegenheid voor en met jullie) / sunset |
|
Martine Gieze: | Maandag, december 06, 2004 07:42 |
lieve Martine,jouw verantwoordelijksgevoel maakt je heel sterk zolang het nodig is!! jij bent een veilige steun voor je moeder...vreselijk om je moeder zo weerloos te moeten zien!!! je krijgt vast de kracht om het vol te kunnen houden!! ik denk aan jullie....hoop dat er snel rust komt!!! liefs, sterkte, Mart |
|
Raira: | Maandag, december 06, 2004 07:12 |
De moed opgeven......je laat zien dat je een krachtig mens bent, en ik kan me je moeders bezorgheid wel voorstellen ik hoop dat er eindelijk iets gebeurt waardoor jullie de kans krijgen om rustig en vrij te leven dit moet toch haast onmogelijk zijn op deze manier Maar fijn dat jullie gisteren samen waren, even een moment van echt delen met elkaar.. ik wens jullie maar weer heeeeeel veel sterkte, want ik weet bijna niet wat ik er op moet zeggen liefs knufff Raira |
|
Paulina: | Maandag, december 06, 2004 06:21 |
Die lach gaat helaas nog wel even duren.. Juist moed en lef heb je nodig om het te gaan verwerken. Eens komt dat hopelijk wel weer goed. Moed en lef heb je dan nodig om het verwerkingsproces aan te gaan.. Heel veel sterkte toegewenst. Ik hoop dat deze nachtmerrie snel overgaat.. |
|
Auteur: energygirl | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 06 december 2004 | ||
Thema's: |