mijn wekker loopt af om 6 uur, paniek en helemaal overstuur! ik kan het egt nietmeer aan, om naar school die stomme school te moeten gaan.
eerst een uurtje in de bus, tog nog even een beetje rust.
je stapt de schoolpoort binnen, probeert nog vlug een excuus te verzinnen, om weer terug naar huis te gaan, maar zie daar dan men beste maatje staan.
die geeft me dan toch nog een beetje moed, die same met mij naar opslossingen zoekt. voor al onze problemen die we hebben, die we nooit aan andere vertellen!
dan komen we in de klas, droom over een stukje glas..die langzaam over je huid snijd..tot je die stille pijn bereikt. je wil stoppen maar het lukt je niet, en blijft hopen dat niemand het ziet. op die moment denk je er niet aan..en kan ik er weer even tegen aan.