Terwijl ik langs de spiegel loop
En daar jou foto zie vervliegt gelijk al mij hoop
Ik zoek je trui ik ruik en probeer
Jou geur te ontdekken keer op keer
Ik concentreer met tranen in mijn ogen
Maar jou geur is vervlogen
Ik weet niet hoe je voelt ik weet niet hoe je lacht ik weet niet eens hoe je praat…
Ik wil je zoveel vertellen maar het is gewoon te laat
Ik weet gewoon niet hoe je bent, en zou het zo graag willen wetem
Ik zou gewoon zoals normaal ook soms is lekker keten
Ik zou je zoveel willen vragen…
En ook jou us plagen…
Ik weet niet of je lief of stom bent
En het is ook zo gek, dat je mij niet eens kent
Ik was nog zo jong toen jij was overleden
Ik had amper haar op mijn kop!
STOP
Ik wil er niet meer over praten!
Ik begin de ziekte: “kanker” steeds meer te haten…
Maar ooit (lieve) mama komt er een dag
Dan zie ik weer en herken ik je aan je lach
De lach van de foto die ik nooit meer vergeet
Die foto onder de spiegel als je dat maar weer!
Die ene dag kan niet snel genoeg komen,
Tot die tijd kan ik alleen nog maar van je dromen…
Ik mis je elke dag…
En zie je weer zodra het mag!
Dag (lieve) mama