haar gedachtens vermoord
gajaagt door de wind
verdreven in de zee
ze koos voor de vrijheid
maar niemand wou met haar mee
ze was rechten vrij verklaard
indentiteit was ze kwijt
maar ze dacht niet na
ze had geen spijt
ze was net een vogel
alleen vleugels ontbraken
ze was net een kat
zonder staart
maar ze kon springen op alle daken
ze wou het vuur zijn
onvoorspelbaar en verwoestend
ze wou de zee zijn, oneindig en gevaarlijk
maar vrij
ze hield niet van hokken, had tranen van dieren in een kooi
ze hield meer van de natuur, geen grenzen geen wetten
dat was haar passie dat vond ze mooi
ze had een standpunt, hield zich niet stil voor wat ze dacht
maar mensen legten haar het zwijgen op, dat had ze niet verwacht
de wereld in haar ogen, bestond uit vrijheid en gelijk
maar de waarheid is een marteling, ze nam haar zelf in de zeik
mensen wouden macht, de baas zijn over elkaar
maar zei sprak de mensen tegen
ze liep risico groot gevaar
en op een schemerige avond, de lucht zag al rood
brachten ze haar om, inderdaad ze moest dood
een mens dat stond voor vijiheid en de rechten van een mens
ze wou alleen de vrede, dat was haar enigste wens
maar mensen zagen blind van geld, aanzien en macht
en moest ze zwijgen voor altijdt, ik ken haar niet..
maar ik voelde de kogels en haar lijden..
gisternacht
nu zit het in mijn hooft, het er uit krijg ik niet
zoek naar overledene, haar laatste ademslag
was tussen het riet
naast het huisje waar ze woont
ergens midden in afrika
nu licht ze daar te rotten
haar naam was erica
ik voel dat dit de waarheid is
ik voel dat ze bestaat
dat ze werd gedood om haar denken
gedood om haar woorden, gedood voor haar strijd
net een oorlog
nu zijn we haar kwijt