Proberen te vergeten, zal ik je naam
maar jou'n geur is nog steeds die me streelt
het maakt mijn verlangen kenbaar
zacht,miskend door jou,laat ik een verloren traan
diep gekwets,tot het diepste in mijn ziel
heb jij je van mijn anker losgerukt
mijn getuige is mijn gebroken hart
berouwend, dat ik voor je viel
het gedeelde laken van ons laatste nacht
nog geplooid naar jou'n lustig lichaam
doet alsof hij nog steeds op je wacht
het witte weent,in het licht van de maan
,,,Psych,,
Esther Sharita: | Vrijdag, november 12, 2004 19:14 |
Heel erg gevoelig! Liefs mij |
|
Lieverdje: | Vrijdag, november 12, 2004 17:26 |
Zeer schitterend verwoord! Liefs |
|
Peter van der Linden: | Vrijdag, november 12, 2004 16:47 |
Gauw vergeten, er zijn er genoeg, die jouw liefde wel waard zijn. Sterkte er mee. Groetjes, Peter. |
|
sunset: | Vrijdag, november 12, 2004 16:33 |
Een prachtgedicht! (Ook al ligt er verdriet en pijn aann de oorzaak van dit schrijvend voelen). Liefs / sunset |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 12 november 2004 | ||
Thema's: |