Mijn zus had een fjordenpaard
Nu ben ik de enigste die nog naar hem staart,
Ik ga elke dag naar het riet met een bos hooi,
want een vriend die vergeet je zomaar niet.
Hij licht nu eeuwig te rusten onder de grond
toen we hem vonden lag er haver rond zijn mond,
We belden de dierenarts,
Moest inslapen.
Konden niet aan doen en toen schoot mijn zus in
tranen ben haar gaan troosten maar kreeg
een mep in m'n gezicht.
Maar wellicht zal hij vervangen worden en ons hart
Zal voor een ander beesje openslaan dat hopelijk
niet zo vroeg slapen moet gaan.