Requiem voor elke nutteloze dode
Blauw als azuur de eeuwige lucht
waar witte meeuwen krijsen; ’n vlucht
van lotsbestemmingen
Tijd lijkt in zandlopers gevangen
als een seconde een minuut, een uur eerst wordt
In mij blijft toch dat onbestendige verlangen
dat voor de liefde zelf de eeuwigheid nog veel te kort
Op levenskusten spat zout water
waarvan de druppels tranen zijn
Mijn bloed de inkt van wat ik later
schrijf in woorden van mijn pijn
Ik weet niet wat er komen zal
Alleen dat ’t leven naast ons schrijdt
Maar zelf als schim sta ik nog pal
voor elk gevoel, al zijn wij ’t meeste kwijt
En witte meeuwen krijsen weer
in ’t blauw van de azuren luchten
Eens zien wij iedere gestorvene weer.
**********
sunset 10-11-2004
**********
scorpio-nb: | Donderdag, november 11, 2004 08:16 |
passend in deze donkere herftsdagen. en ook rakend in deze tijd van onrust en verharding. | |
Sunflower Ria: | Woensdag, november 10, 2004 22:17 |
Is een Weten en Zijn daar geloof ik zeker in,net als jij. liefs en knuffel kusxx Sunflower Ria |
|
Lia : | Woensdag, november 10, 2004 17:53 |
rakend...vooral in deze tijd.. voor mij dan... liefs, Lia |
|
psych: | Woensdag, november 10, 2004 17:26 |
heel mooi,,,,liefs,,,psych,,, | |
wijnand.: | Woensdag, november 10, 2004 17:18 |
aangrijpend | |
Exile: | Woensdag, november 10, 2004 15:33 |
Ik vind het gedicht echt prachtig..! Wauw, zo mooi zou ik het nooit kunnen verwoorden. Normaal gezien kopieer ik een stukje dat me echt raakt, als ik een reactie wil geven op een gedicht. Bij deze zou ik dus echt alles moeten kopiëren! | |
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 10 november 2004 | ||
Thema's: |