De nacht
Als de maan weer verschijnt
Niet uitmakend in welke hoedanigheid
Dwalen mijn gedachte
Af naar tijden dat we samen lachten
Als ik loop door de nacht
Die zo nu en dan mijn pijn verzacht
Vormen slierten mist
Visioenen van jou, beelden die ik zo heb gemist
Ik voel dan de leegte, met woorden gevuld
Een leegte die pijn en verdriet net niet verhuld
Ik hoor ook de stilte, verzadigd met woorden
Een stilte die mijn dromen luidruchtig vermoordde
Als de maan weer gaat verdwijnen
De zon zijn stralen weer laat schijnen
Sluit ik mijn ogen, zoek als een blinde
Naar jouw liefde, warmte die ik maar niet schijn te vinden
Als ik loop op de dag
Dan mis ik jouw warme lach
Ik sluit mijn ogen, druk mijn oren dicht
Ik ben dan weer in de nacht, bij jouw woorden, jouw gezicht
- PosNRG 05/11/04 -