Het
Het vreet,
Het knaagt
Het weet,
Het vraagt.
Het vreet m'n geluk,
Het knaagt aan m'n lach
Het weet het maakt stuk,
Het vraagt iedere dag.
Het vernielt,
Het vermoordt
Het ontzielt,
Het doorboort.
Het vernielt m'n kracht,
Het vermoordt m'n leven
Het ontzielt m'n ziel's macht
Het doorboort m'n streven.
Ik verlang
Ik hoop
Ben bang
Wil het dood..
(Het doet me pijn)
Reacties op dit gedicht
| KimErens: | Zaterdag, oktober 23, 2004 15:09 |
| Prachtig geschreven..voel eigenlijk veel verdriet hierbij..maar lieverd, het komt heus wel goed..blijf sterk en geef vooral niet op! Liefs, Kim |
|
| Stefania: | Zaterdag, oktober 23, 2004 14:03 |
| heel mooi beschreven | |
| Amira: | Zaterdag, oktober 23, 2004 13:12 |
| spreekt wel wat boosheid uit... of zie ik dat mis? lijkt me wel goed op die manier te uiten toch? | |
| Zilke: | Zaterdag, oktober 23, 2004 12:49 |
| Erg kwetsbaar geschreven, mooi verwoord.. Veel sterkte! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Pyro | 
|
|
| Gecontroleerd door: artemis | ||
| Gepubliceerd op: 23 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||