O zoete Dood
die ieder uur mijn hart begeerde
elke dag weer met een traan besloot,
en ik, die vergeefs mijn eigen voze lijf verweerde.
Leg ik mij nu te slapen in Uw schoot
waaraan deze clown zijn polsen bezeerde,
voor de laatste maal zijn zweet vergoot,
zijn anker uitwierp, en in de gure storm bij U aanmeerde.
Krijgt U nu eindelijk Uw zin
in het vroege avonddonker verloren
ik nu ook de rust Uwer oorden bemin.
Beschouwing:
Kijk ik nu om, overzie ik 's werelds gewin
is het nu zeker, dit kan mij niet langer bekoren.
Moge dit dan zijn, voor eeuwig, een nieuw en mooi begin.