mijn aandacht altijd verdeeld
over socialiteit en abstractie
tijdens een wiskundeles verveeld
de abstractie mij mateloos
was ik vroeger rusteloos
vond ik abstractie grandioos
ben ik nu een ander mens
en is het sociale mijn wens
de schuld hiervan, dat raad u al
dat zijn al die lieve freakjes
die spuien, al hun lief, leed en gal
maar nu is mijn wiskunde wat ziekjes
twijfel nu over mijn studie
het wordt me te abstract
nu ik de oplossingen niet meer zie
smacht ik naar sociaal contact
en dat contact bied zich weer aan
zodra één van jullie met me praat
sociaal kom ik sterker te staan
maar mijn studie die vergaat
maar ik laat jullie niet vallen
dat is het laatste wat ik doe
ik zal jullie blijven steunen
zodat jullie op mij kunnen leunen
| Freaky Poet: | Dinsdag, oktober 19, 2004 15:23 |
| goed verwoord ;-) |
|
| luckiec2: | Maandag, oktober 18, 2004 11:33 |
| mooi gedicht, twijfel is altijd volgens mij als het niet volgens de planning gaat... Ik denk dat je het over een maand wel weer weet liefs Joene |
|
| de nifter: | Donderdag, oktober 14, 2004 09:01 |
| tja.... het is een kwestie van balans vinden hè..... gat je vast lukken | |
| shelob: | Woensdag, oktober 13, 2004 22:49 |
| Op tijd omscholen denk ik zo! | |
| Rian: | Woensdag, oktober 13, 2004 15:52 |
| He mooi hoor dit is mijn stijl weet je nog!! klasse Liefs Rian |
|
| Auteur: winterklaas | ||
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 13 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||