De trots van een zwaan gekrenkt
langs de stille waterkant
gleden de zwanen zacht
in hun weg naar de overkant
badend in hun pracht
zo mooi door al dat trots
zo onaangetast en rustig
badend in 't licht van de maan
onbreekbaar blijven als rots
tot schichtig in hun eigen schaduw
door weer en wind overeind blijven staan
drijven ze tot de eeuwigheid
nooit meer van hun baan
Hoe elegant zullen zij zijn
wanneer de regenbogen zullen buigen
de mens recreatief de plassen veroverd
en zij afdwalen in pijn
wachtend op de volgende schemering
hopende dat het een nachtmerrie was
Maar het was geen waanbeeld,
daardoor is het een bedorven plas
Met dank aan: Paul de Bruyn, Fri.., druppeltje, fox_bert, misterymaster, lanaatje36, en Boudaatje