De dood tikt de seconden
te moe om te sterven
ogen zijn gesloten
blaas hier adem voor adem uit, wachtend,
tot de dood me voegt bij mijn lotgenoten
geruisloos tel ik de seconden
ik wacht tot ik dit leven mag verlaten
Jouw zachte handen om mijn gezicht
Weergaven van mijn verlangen
toch niet de kracht kunnen vinden
ik kan echt niet langer mee
waarom is er voor mij geen uitweg?
Ik kan mijn klok niet langer opwinden
toch blijft de tijd drastisch doortikken
Hoewel de wereld al eeuwen stilstaat
alles en iedereen laat me stikken
waardoor ik langzaam raak uitgepraat
Met dank aan: fox_bert, druppeltje, Butterfly, Fri..., peetjuh, spirit, en Boudaatje