Dit leven maakt me kleiner
Dit leven maakt me kleiner
Als ik, verloren in een tijd
die voortschrijdt naar de verre einder
leef tussen hel en hemel, eeuwigheid
Wazig de schimmige gestalten
die ik uit 'vroeger ken
(of van ik weet niet welke levenshalten)
nu ik er bijna één van ben
Er is geen 'nu' meer
noch vergeten wachten
op antwoord van maar steeds dezelfde vraag
De dagen zijn niet meer, maar ook geen nachten
Moe bij 't ontwaken, bij het slapen
en geen verlangen meer naar schoot
van vrouw, die lust ben 'k aan 't verzaken
Ik ga heel zachtjes in mezelve dood
**********
sunset 30-09-2004
**********
Lioemna: | Vrijdag, oktober 01, 2004 15:52 |
whow, erg mooi! Het lijkt al zo klassiek! liefs, Moi. |
|
scorpio-nb: | Vrijdag, oktober 01, 2004 08:12 |
voor velen herkenbaar en toch was er een gisteren, is er een vandaag en ook weer een morgen. en misschien ooit wel een antwoord en/of verlangens. knuffel |
|
shelob: | Donderdag, september 30, 2004 21:28 |
Ben stil na het lezen... kus. |
|
***Zij***: | Donderdag, september 30, 2004 19:55 |
Erg mooi!! | |
sunrys-thalia: | Donderdag, september 30, 2004 15:46 |
sprakeloos lezen bij een gedicht is het mooiste wat er is .dit heb ik bij jouw gedicht heeeeeeeeeel mooi liefs thalia | |
luckiec2: | Donderdag, september 30, 2004 14:11 |
prachtige sfeer zit er in dit gedicht. Nergens zijn is toch ergens zijn, waar dat ergens ook is liefs Jeroen |
|
Elze Schollema: | Donderdag, september 30, 2004 13:37 |
Er is altijd dit moment,NU, Maar ik vergeet en verzaak ook,Gr.elze Mooi spiritueel gedicht,knap |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 30 september 2004 | ||
Thema's: |