Waarom grijp ik toch elke keer weer dat mes,
Als ik weer eens vol zit van de stress.
Het staat in mijn pols geschreven
Wat ik vind van mijn leven.
Ik heb zoveel verdriet
En er is niemand die het ziet!
Ik doe altijd vrolijk, heel schijnheilig
Maar zo voel ik me veilig.
Mijn hart is failliet
Er zit alleen nog maar verdriet.
Ik kan er niet meer tegen
Je kunt me van ellende bij elkaar vegen.
Ik heb overal en altijd pijn
Volgens mij lig in onderin een ravijn.
Ik heb depressief
Is dat een goed motief?