woordloos van verlaten
ik zag de ogen
van de schreeuw
haar blikken woordloos
van verlaten
de laatste stap
brak af
bewegingloos
ervaarde ik
haar zwijgend praten
een mokerslag
die mijn gevoelens
niet ontzag
die mij verwondde
tot in de
diepste gronden
maar ik loop door
nee struikel over al
die sprakeloze monden
vol aangeprate zonden
door schuld gestild
dit leven niet gewild
zeg me wat er is
waarom ben je
nog steeds verbolgen
toon mij de weg
dan kan ik je
misschien weer volgen
wil melker
28/09/2004
blood, tears and pain: | Zondag, november 07, 2004 22:54 |
:| wow... wat een woordenspeling... prachtig gewoon... echt waar nog veel dichtplezier °leilanie° |
|
Paul de Bruyn: | Dinsdag, september 28, 2004 20:22 |
Ik had 't thema * scheiding* verwacht toen ik hem voor 't eerst las ( op andere sites red.) Maar 't is en blijft een prachtig spel van jouw woorden hier... liefs Paul |
|
viv: | Dinsdag, september 28, 2004 13:52 |
Wederom mooi! | |
viv: | Dinsdag, september 28, 2004 13:52 |
Wederom mooi! | |
***Zij***: | Dinsdag, september 28, 2004 12:52 |
Weer diepe zucht... Mooi Wil! |
|
*Lia *: | Dinsdag, september 28, 2004 07:49 |
soms groei je uit elkaar.. en heel soms kom je elkaar weer tegen op een kruispunt... en zelden ga je daarna samen weer verder... maar het kan.. het gebeurd... liefs, Lia |
|
Diane: | Dinsdag, september 28, 2004 07:23 |
Prachtig gedicht Wil.En volg de weg die je zelf wil inslagen. liefs Diane | |
Hermans Dirk: | Dinsdag, september 28, 2004 07:18 |
een zeer mooi gedicht met krachtige stijl | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Goony | ||
Gepubliceerd op: 28 september 2004 | ||
Thema's: |