Romantiek, de liefde
‘k Zie niet altijd rozengeur en maneschijn
Ben wel romantisch ingesteld
Een dromer op zijn tijd
dat zich op gezette tijden meldt
Dichters kunnen gele stranden aanvoeren
Watervallen, bergen, de zon dromen
’t groene mos op plekken laten verschijnen
De liefde in alle hevigheid laten komen
De spanning opvoeren in een gedicht
met kaarsen, sterren, maneschijn wellicht
Liefdesblikken, handen die strelen
En mocht het u werkelijk vervelen
Dan stap je toch terug in de werkelijkheid
In het leven van meedogenloos en hard
Maar romantiek zal altijd blijven
Romantiek, de liefde, het blijft en voelt apart
willem
Irdana: | Zaterdag, september 25, 2004 22:49 |
prachtig mooi zoals de romantiek zelf is dit is een gedicht apart en raakt vele in hun hart.met liefs Irdana | |
will hanssen: | Zaterdag, september 25, 2004 19:10 |
Schitterend dit gedicht, Willem! Een juweeltje neergezet door een echte woordkunstenaar..Bravo!!!!!! Liefs, Will |
|
Hermans Dirk: | Zaterdag, september 25, 2004 17:58 |
wauw dit is echt een supergedicht van het hoogste top van de berg echt prachtig |
|
Contra: | Zaterdag, september 25, 2004 13:26 |
geweldige bewoording | |
liesiepetiesie*: | Zaterdag, september 25, 2004 12:37 |
och jah..das net het leuke aan gedichten schrijv, je kan je fantastie late werke ofwel gwoon je gevoelens neerzette.. je kan doen en late wat je wil! tis eve wegvluchte van de realiteit of net niet.. en de romantiek.. tjah, das de romantiek ;) idd, een gevoel apart met twee kante... mooi!! X |
|
*Lia *: | Zaterdag, september 25, 2004 12:30 |
al schrijvend de fantasie laten werken.. realiteit is soms anders zoals we merken... mooi dicht Willem liefs, Lia |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Pieps | ||
Gepubliceerd op: 25 september 2004 | ||
Thema's: |