10 september was de dag
voor mij een dag zonder lach
ik zal die dag nooit vergeten
mijn pijn voor jou is niet te meten
11 september was de dag
dat jij een jaar ouder worden mocht
die dag is nooit voor jou gekomen
je bent nu ver weg, hoger dan de hoogste bomen
Nog steeds kan ik er niet tegen
maar voor jou was het een zegen
je lag in het ziekenhuis
en daar voelde je je helemaal niet thuis
Je wilde daar weg
er was niets met jou aan de hand
in het ziekenhuis konden ze toch niets doen
wat je wilde, was thuis sterven
Thuis naar de hemel gaan
en nooit, nooit liet jij een traan
Die week was ik niet aan te spreken
er ging vanalles door mijn hoofd
maar een ding heb ik je beloofd
Ik zal je nooit vergeten!
Tot ziens