sommige mensen zien mij alleen als een knuffelbeer,
maar ben toch zeker wel meer.
ik ben goed voor een goed gesprek over liefde en verdriet,
en ik weet ook wel dat ik van iedere knuffel die ik geef geniet.
als ik luister en over hun gevoelens praat,
weet ik dat het met hun ook beter gaat.
ik kan alleen die van mij zo moeilijk kwijt,
en daarvan heb ik o zo veel spijt.
ja ik krop alles op van binnen,
nog even en ik raak buiten zinnen.
ik moet toch met iemand kunnen praten,
en mijn gevoelens achter kunnen laten.
nee niet achterlaten maar delen,
net als ze bij mij deden en dat zijn er vele.
dan ging ik blijer door het leven,
dan wist ik dat er iemand was die ik een gedeelte van mijn gevoelens kan geven.
maar op het moment ben ik alleen,
en veranderd mijn hart langzaam in steen.